«Ο γιος σου δεν είναι ο Μέσι. Δεν είναι γιατί εάν ήταν ο Μέσι, θα ήταν τώρα στη Μπαρτσελόνα και δεν είναι. Είναι
στην ομάδα του σχολείου ή της γειτονιάς του. Προπονείται με τον Πέπε, τον Μπόρχα ή τον Μάρκος (τυχαία ονόματα
προπονητών) κι όχι με τον Λουίς Ενρίκε. Αλλά ακόμη κι έτσι, παρά το γεγονός ότι είσαι απογοητευμένος γιατί ο μικρός
σου παικταράς δεν θα γίνει ποτέ παίκτης της εθνικής, πιστεύεις ότι είναι ο Μέσι.
Και υπάρχει κάτι χειρότερο. Τον κάνεις να νομίζει ότι είναι. Πηγαίνεις και παρακολουθείς κάθε προπόνηση, του δείχνεις τι πρέπει να κάνει, πώς πρέπει να κινηθεί, με ποιον τρόπο πρέπει να κλωτσήσει τη μπάλα. Φωνάζεις δυνατά από την εξέδρα, την ώρα που ο μικρός Μέσι παίζει ένα άναρχο παιχνίδι. Καθώς ο Πέπε, ο Μπόρχα και ο Μάρκος δεν ξέρουν να τον διδάξουν. Καθώς οι προπονητές του δεν ξέρουν ότι τον Μέσι σου θα τον καλέσει η Μπαρτσελόνα κάποια μέρα.
Θα σου πω κάτι. Ίσως αυτοί οι προπονητές, με τους οποίους εσύ θυμώνεις γιατί ο γιος σου δεν παίζει ανάλογα με την ποιότητά του, να έχουν μάθει στο γιο σου κάτι που εσύ ποτέ δεν θα του μάθεις, γιατί δεν το έχεις. Εσύ δεν έχεις αξίες. Εσύ δεν ξέρεις ότι αυτή η μιάμιση ώρα που ο γιος απολαμβάνει το καλύτερο άθλημα του κόσμου, είναι η καλύτερη στιγμή του στην ημέρα! Δεν ξέρεις ότι κυνηγώντας τη μπάλα σε όλη τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας, δεν έχει καταφέρει να παίξει στη Ρεάλ, αλλά κατάφερε να μάθει να κερδίζει, να χάνει, να εκτιμά και να ξεπερνά. Δεν ξέρεις τι είναι το ποδόσφαιρο.
Εσύ είσαι το πρότυπο για το μικρό σου αστέρι. Εσύ είσαι κάποιος που θα χαμογελάσει όταν δει αυτό το πλασματάκι να τρέχει με κατεύθυνση προς εσένα για να σου αφιερώσει ένα γκολ. Αλλά τώρα σκέψου, εάν έχεις αυτή την ικανότητα, τι αισθάνεται ο γιος σου όταν σε βλέπει να τρέχεις στο γήπεδο για να προσπαθήσεις να πιάσεις τον διαιτητή, ο οποίος κάνει τη δουλειά του. Φαντάσου τα μάτια ενός 12χρονου που βλέπει το πρότυπό του, αυτόν που του έχει μάθει τα πάντα, να του μαθαίνει μια συμπλοκή με τον πατέρα της αντίπαλης ομάδας.
Το χειρότερο δεν είναι τι κάνει ή δεν κάνει ένας πατέρας σαν κι εσένα, το χειρότερο είναι ότι ο γιος σου θα μεγαλώσει μαθαίνοντας ότι μπορεί να βρίσει το διαιτητή, τον συμπαίκτη του ή έναν αντίπαλο, ότι μπορεί να χτυπήσει οποιονδήποτε από την άλλη ομάδα, ή να μην έχει σεβασμό προς τον προπονητή.
Με ανθρώπους σαν κι εσένα θα γεμίσει αυτή η πόλη, αυτή η χώρα και αυτό το άθλημα. Κι όλοι εσείς πρέπει να ντρέπεστε που τα παιδιά σας θα έρχονται και θα σας λένε ότι τα τιμώρησαν για εσένα. Στα 16 μου χρόνια έχω δει στα γήπεδα, περισσότερα από όσα μπορείς να φανταστείς και σου ζητώ να μάθεις στο γιο σου να απολαμβάνει το άθλημα και κατάλαβε επιτέλους ότι το ποδόσφαιρο δεν θα κάνει το γιο σου ποδοσφαιριστή, αλλά άνθρωπο που είναι κάτι πιο σημαντικό».
Πηγή infokids.gr
στην ομάδα του σχολείου ή της γειτονιάς του. Προπονείται με τον Πέπε, τον Μπόρχα ή τον Μάρκος (τυχαία ονόματα
προπονητών) κι όχι με τον Λουίς Ενρίκε. Αλλά ακόμη κι έτσι, παρά το γεγονός ότι είσαι απογοητευμένος γιατί ο μικρός
σου παικταράς δεν θα γίνει ποτέ παίκτης της εθνικής, πιστεύεις ότι είναι ο Μέσι.
Και υπάρχει κάτι χειρότερο. Τον κάνεις να νομίζει ότι είναι. Πηγαίνεις και παρακολουθείς κάθε προπόνηση, του δείχνεις τι πρέπει να κάνει, πώς πρέπει να κινηθεί, με ποιον τρόπο πρέπει να κλωτσήσει τη μπάλα. Φωνάζεις δυνατά από την εξέδρα, την ώρα που ο μικρός Μέσι παίζει ένα άναρχο παιχνίδι. Καθώς ο Πέπε, ο Μπόρχα και ο Μάρκος δεν ξέρουν να τον διδάξουν. Καθώς οι προπονητές του δεν ξέρουν ότι τον Μέσι σου θα τον καλέσει η Μπαρτσελόνα κάποια μέρα.
Θα σου πω κάτι. Ίσως αυτοί οι προπονητές, με τους οποίους εσύ θυμώνεις γιατί ο γιος σου δεν παίζει ανάλογα με την ποιότητά του, να έχουν μάθει στο γιο σου κάτι που εσύ ποτέ δεν θα του μάθεις, γιατί δεν το έχεις. Εσύ δεν έχεις αξίες. Εσύ δεν ξέρεις ότι αυτή η μιάμιση ώρα που ο γιος απολαμβάνει το καλύτερο άθλημα του κόσμου, είναι η καλύτερη στιγμή του στην ημέρα! Δεν ξέρεις ότι κυνηγώντας τη μπάλα σε όλη τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας, δεν έχει καταφέρει να παίξει στη Ρεάλ, αλλά κατάφερε να μάθει να κερδίζει, να χάνει, να εκτιμά και να ξεπερνά. Δεν ξέρεις τι είναι το ποδόσφαιρο.
Εσύ είσαι το πρότυπο για το μικρό σου αστέρι. Εσύ είσαι κάποιος που θα χαμογελάσει όταν δει αυτό το πλασματάκι να τρέχει με κατεύθυνση προς εσένα για να σου αφιερώσει ένα γκολ. Αλλά τώρα σκέψου, εάν έχεις αυτή την ικανότητα, τι αισθάνεται ο γιος σου όταν σε βλέπει να τρέχεις στο γήπεδο για να προσπαθήσεις να πιάσεις τον διαιτητή, ο οποίος κάνει τη δουλειά του. Φαντάσου τα μάτια ενός 12χρονου που βλέπει το πρότυπό του, αυτόν που του έχει μάθει τα πάντα, να του μαθαίνει μια συμπλοκή με τον πατέρα της αντίπαλης ομάδας.
Το χειρότερο δεν είναι τι κάνει ή δεν κάνει ένας πατέρας σαν κι εσένα, το χειρότερο είναι ότι ο γιος σου θα μεγαλώσει μαθαίνοντας ότι μπορεί να βρίσει το διαιτητή, τον συμπαίκτη του ή έναν αντίπαλο, ότι μπορεί να χτυπήσει οποιονδήποτε από την άλλη ομάδα, ή να μην έχει σεβασμό προς τον προπονητή.
Με ανθρώπους σαν κι εσένα θα γεμίσει αυτή η πόλη, αυτή η χώρα και αυτό το άθλημα. Κι όλοι εσείς πρέπει να ντρέπεστε που τα παιδιά σας θα έρχονται και θα σας λένε ότι τα τιμώρησαν για εσένα. Στα 16 μου χρόνια έχω δει στα γήπεδα, περισσότερα από όσα μπορείς να φανταστείς και σου ζητώ να μάθεις στο γιο σου να απολαμβάνει το άθλημα και κατάλαβε επιτέλους ότι το ποδόσφαιρο δεν θα κάνει το γιο σου ποδοσφαιριστή, αλλά άνθρωπο που είναι κάτι πιο σημαντικό».
Πηγή infokids.gr