;Μετά τη Από πολύ νωρίς όμως γίνεται αισθητό το (αδικαιολόγητο για την εποχή μας, αφού έχουμε άνθιση όλων των αθλημάτων) πλεονέκτημα που έχει το ποδόσφαιρο σε σχέση με τα υπόλοιπα αθλήματα,στις επιλογές των παιδιών ως άθλημα το οποίο θα ασχοληθούν. Τα κορίτσια στην πλειοψηφία τους δεν παρουσιάζουν τόσο ενθουσιασμό μιας και από τη φύση τους αλλά και από επιρροές των μεγαλύτερων (και με τη βοήθεια στερεοτύπων περί ''κοριτσίστικων'' και ''αγορίστικων'' αθλημάτων , που καλού ή κακού υπάρχουν στις μέρες μας) επιλέγουν ασχολίες και αθλήματα χωρίς επαφή ή άλλα που συνοδεύονται από μουσική. Από την άλλη τα αγόρια, δείχνουν μεγάλο ενθουσιασμό στην συντριπτική τους πλειοψηφία μετά από τις πρώτες τους επαφές με τη στρογγυλή θεά. Εκτός αυτού όμως, δέχονται επίσης βομβαρδισμό ποδοσφαιρικών γεγονότων από την τηλεόραση , τον κοινωνικό τους περίγυρο και το σχολείο. Όμως μην πάμε τόσο μακριά. Πριν κιόλας αντικρίσουν με τα μάτια τους για πρώτη φορά αυτόν τον κόσμο , όντας ακόμα στην κοιλιά της μητέρας τους ακούνε τη φράση ''κλωτσάει! ποδοσφαιριστής θα γίνει!'' . Μετά από όλα αυτά είναι φανερό πως η πλειοψηφία των νεαρών μας φίλων από την ηλικία των 4-5 ετών είναι ''καταδικασμένοι'' στην ίδια ασχολία , στο ίδιο παιχνίδι , στον ίδιο τρόπο ζωής!
- Τώρα βέβαια , πώς γίνεται να χρησιμοποιηθεί η λέξη ''καταδίκη'' για ένα παιδί 5 χρονών? Μήπως είναι υπερβολική;
Καθόλου!
Με την ανάπτυξη που καλώς ή κακώς έχει υποστεί το ποδόσφαιρο τις τελευταίες δεκαετίες και κυρίως μετά το 2005, όλα έχουν γίνει πιο γρήγορα. Πιο γρήγορα από ποτέ!Και όταν έχουν φτάσει στα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης να αποτελούν μέρος του ρόστερ θρυλικών ομάδων 16 και 17 χρονών παιδιά ,τότε είναι φανερό πως έχουν ένα ποδοσφαιρικό υπόβαθρο 10 τουλάχιστον ετών στην ποδοσφαιρική σκηνή . Άρα αν αναλογιστεί κανείς επαγγελματική προπόνηση και συμπεριφορά από 5-6 ετών, τότε επανέρχομαι στην ''καταδίκη'' που προανέφερα!Οι γονείς στέλνουν τα παιδιά τους σε ακαδημίες από πολύ μικρή ηλικία...ακόμα και λίγες εβδομάδες αφού έχουν αρχίσει τα παιδιά τους να περπατάνε,ώστε να προλάβουν να ''δημιουργήσουν'' τον επόμενο αστέρα του ποδοσφαίρου , το λεγόμενο στις μέρες μας Next big thing του ποδοσφαίρου το οποίο θα κοστίζει 150,200 ή 500 εκατομμύρια...
-Για ένα λεπτό! ''thing''; δηλαδή σε ελληνική μετάφραση ''πράγμα'' ! Οι γονείς τρέχουν με στόχο και όνειρα να κάνουν το παιδί τους ένα μεγάλο πράγμα!
Και κάτι ακόμα!150,200 ή 500 εκατομμύρια για ένα παιδί 18-19 χρονών (συνήθως τότε γίνονται αυτά τα συμβόλαια), ενώ με αυτά τα λεφτά σώζονται χιλιάδες ζωές σε όλο τον πλανήτη, από βέβαιο θάνατο...
Συνεχίζοντας στο θέμα μας...σε αυτά τα 10-12 χρόνια μέχρι το παιδί να γίνει 17-18 ετών έχει κάνει τόσες πολλές θυσίες όσες μπορεί να μην κάνει ένας άλλος άνθρωπος ποτέ στη ζωή του! Χαμένες εκδρομές γιατί παίζει αγώνα, χαμένες πρωινές ώρες γιατί είναι κουρασμένο απ' τη χθεσινή βραδινή προπόνηση, χαμένες βόλτες με το ποδήλατο γιατί υπάρχει κίνδυνος να χτυπήσει,χαμένα ξενύχτια με φίλους, χαμένη εκπαίδευση και χαμηλοί βαθμοί καθώς ''εγώ θα γίνω ποδοσφαιριστής'', χαμένες βάσεις μιας ανέμελης ζωής...
-''Μην παίζει κανείς στο προαύλιο του σχολείου με τα άλλα παιδιά που δεν ξέρουν μπάλα και θα σας χτυπήσουν''
''ΔΕΝ συμμετάσχει κανένας σας στους σχολικούς αγώνες του σχολείου σας''
-''Μα κύριε όλοι από εμάς περιμένουν , θα είναι όλο το σχολείο στο γήπεδο για να μας αποθεώσει''
- '' Έχουμε σημαντικούς αγώνες μπροστά μας, δεν σας χρειάζονται οι σχολικοί αγώνες...πρέπει να πάρουμε το πρωτάθλημα''
(Μερικοί all-time classic ΔΥΣΤΥΧΩΣ διάλογοι προπονητών σε εφήβους)
Γενικότερα, όταν σηκώνεται η ταμπέλα του πρωταθλητισμού, ένα παιδί αλλά και κάποιος ενήλικας, ξεκινά χαμένος με στόχο να κερδίσει περισσότερα απ' ότι έχασε με την εκπλήρωση του στόχου του, έχοντας πιέσει τον εαυτό του στα άκρα.
Ελάχιστα παιδιά λαμβάνουν την ανταμοιβή του ρίσκου να τα παρατήσουν όλα και να ασχοληθούν αποκλειστικά με το ποδόσφαιρο,κάνοντας μια μεγάλη μεταγραφή και εξασφαλίζοντας το υπόλοιπο της ζωής τους και της οικογένειας τους από οικονομικής πλευράς,αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι πετυχαίνουν το όνειρό τους και κάνουν το χόμπι τους επάγγελμα, που είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο επίτευγμα.
Μερικά παιδιά είναι τυχερά και αρκετά ταλαντούχα και καταφέρνουν να διαπρέψουν στο ποδόσφαιρο και στο σχολείο, ώστε να κατοχυρώνουν μια σχολή σε περίπτωση που δεν συνεχιστεί η ανοδική τους ποδοσφαιρική πορεία (πχ. τραυματισμός).
Αρκετά παιδιά παρατάνε τον ποδοσφαιρικό πρωταθλητισμό έστω στην τελευταία τάξη του λυκείου και καταφέρνουν και εξασφαλίζουν κι αυτά μια σχολή ώστε να έχουν στο μέλλον ένα επάγγελμα...
ΔΥΣΤΥΧΩΣ όμως η μεγαλύτερη πλειοψηφία των παιδιών παρατάνε το σχολείο και την υπόλοιπη ζωή τους από μικρή ηλικία και ασχολούνται αποκλειστικά με το ποδοσφαιρικό όνειρο...Συνήθως όμως για τους περισσότερους ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ μένει ένα ανεκπλήρωτο όνειρο καθώς όταν στοχεύει κάποιος Α' εθνική και καταλήγει πριν τα 20 του χρόνια να παίζει ερασιτεχνικά ή σε τοπικά πρωταθλήματα μαζί με άλλους που δεν έχουν θυσιάσει τίποτα και απλά κάνουν το χόμπι τους...μάλλον απέτυχε. Και τότε έρχονται στο προσκήνιο τα εξής ερωτήματα:
-Μήπως δεν άξιζαν όλα αυτά;
-Γιατί δεν με θέλουν στην πρώτη ομάδα, αφού ο ξένος παίκτης που έφεραν δεν είναι καλύτερός μου;
-Γιατί να πάθω σοβαρό τραυματισμό 1 μήνα πριν υπογράψω συμβόλαιο;
Πολλά ερωτήματα με ακόμα πιο πολλές απαντήσεις...
Κλείνοντας, σαν φοιτητής γυμναστικής ακαδημίας και παίκτης ποδοσφαίρου που έχω κάνει πρωταθλητισμό από τα 9 έως τα 19...που έχω κάνει αμέτρητες θυσίες, που έχω πάθει ρήξη χιαστού και πολλούς ακόμα τραυματισμούς σε κρίσιμες περιόδους για την καριέρα μου, έχω να δηλώσω πως όλοι οι γυμναστές και οι προπονητές πρέπει να βοηθούν τους γονείς να επιλέγουν από μια ποικιλία αθλημάτων για τα παιδιά τους και όποια και να είναι η επιλογή τους ΝΑ ΜΗΝ ΒΙΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ...Το ταλέντο είναι δύσκολο να το κρύψει κανείς και μην σας αγχώνει αυτό...Είναι σίγουρο πως ο MESSI και ο RONALDO θα πετύχαιναν σαν ποδοσφαιριστές σε όποια εποχή και να γεννιούνταν και σε όποιον πλανήτη, γιατί έχουν υπερβολικό ταλέντο και χάρισμα...όχι επειδή οι γονείς τους νοιάστηκαν παραπάνω από άλλους γονείς.
Τέλος, το ποδόσφαιρο θεωρώ πως δίκαια είναι ο βασιλιάς των σπορ καθώς έχει τους περισσότερους θεατές σε όλο τον κόσμο, έχει ενώσει λαούς, έχει σταματήσει πόλεμο για 48 ολόκληρες ώρες και δεν σταματά να χαρίζει αμέτρητες χαρές, συγκινήσεις και στιγμές διασκέδασης σε όλο τον κόσμο, κάθε στιγμή που περνάει. Μην ξεχνάμε όμως κάτι πολύ σημαντικό. ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ...
Πηγή
Άρης Γιάρας
Γυμαστής
- Τώρα βέβαια , πώς γίνεται να χρησιμοποιηθεί η λέξη ''καταδίκη'' για ένα παιδί 5 χρονών? Μήπως είναι υπερβολική;
Καθόλου!
Με την ανάπτυξη που καλώς ή κακώς έχει υποστεί το ποδόσφαιρο τις τελευταίες δεκαετίες και κυρίως μετά το 2005, όλα έχουν γίνει πιο γρήγορα. Πιο γρήγορα από ποτέ!Και όταν έχουν φτάσει στα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης να αποτελούν μέρος του ρόστερ θρυλικών ομάδων 16 και 17 χρονών παιδιά ,τότε είναι φανερό πως έχουν ένα ποδοσφαιρικό υπόβαθρο 10 τουλάχιστον ετών στην ποδοσφαιρική σκηνή . Άρα αν αναλογιστεί κανείς επαγγελματική προπόνηση και συμπεριφορά από 5-6 ετών, τότε επανέρχομαι στην ''καταδίκη'' που προανέφερα!Οι γονείς στέλνουν τα παιδιά τους σε ακαδημίες από πολύ μικρή ηλικία...ακόμα και λίγες εβδομάδες αφού έχουν αρχίσει τα παιδιά τους να περπατάνε,ώστε να προλάβουν να ''δημιουργήσουν'' τον επόμενο αστέρα του ποδοσφαίρου , το λεγόμενο στις μέρες μας Next big thing του ποδοσφαίρου το οποίο θα κοστίζει 150,200 ή 500 εκατομμύρια...
-Για ένα λεπτό! ''thing''; δηλαδή σε ελληνική μετάφραση ''πράγμα'' ! Οι γονείς τρέχουν με στόχο και όνειρα να κάνουν το παιδί τους ένα μεγάλο πράγμα!
Και κάτι ακόμα!150,200 ή 500 εκατομμύρια για ένα παιδί 18-19 χρονών (συνήθως τότε γίνονται αυτά τα συμβόλαια), ενώ με αυτά τα λεφτά σώζονται χιλιάδες ζωές σε όλο τον πλανήτη, από βέβαιο θάνατο...
Συνεχίζοντας στο θέμα μας...σε αυτά τα 10-12 χρόνια μέχρι το παιδί να γίνει 17-18 ετών έχει κάνει τόσες πολλές θυσίες όσες μπορεί να μην κάνει ένας άλλος άνθρωπος ποτέ στη ζωή του! Χαμένες εκδρομές γιατί παίζει αγώνα, χαμένες πρωινές ώρες γιατί είναι κουρασμένο απ' τη χθεσινή βραδινή προπόνηση, χαμένες βόλτες με το ποδήλατο γιατί υπάρχει κίνδυνος να χτυπήσει,χαμένα ξενύχτια με φίλους, χαμένη εκπαίδευση και χαμηλοί βαθμοί καθώς ''εγώ θα γίνω ποδοσφαιριστής'', χαμένες βάσεις μιας ανέμελης ζωής...
-''Μην παίζει κανείς στο προαύλιο του σχολείου με τα άλλα παιδιά που δεν ξέρουν μπάλα και θα σας χτυπήσουν''
''ΔΕΝ συμμετάσχει κανένας σας στους σχολικούς αγώνες του σχολείου σας''
-''Μα κύριε όλοι από εμάς περιμένουν , θα είναι όλο το σχολείο στο γήπεδο για να μας αποθεώσει''
- '' Έχουμε σημαντικούς αγώνες μπροστά μας, δεν σας χρειάζονται οι σχολικοί αγώνες...πρέπει να πάρουμε το πρωτάθλημα''
(Μερικοί all-time classic ΔΥΣΤΥΧΩΣ διάλογοι προπονητών σε εφήβους)
Γενικότερα, όταν σηκώνεται η ταμπέλα του πρωταθλητισμού, ένα παιδί αλλά και κάποιος ενήλικας, ξεκινά χαμένος με στόχο να κερδίσει περισσότερα απ' ότι έχασε με την εκπλήρωση του στόχου του, έχοντας πιέσει τον εαυτό του στα άκρα.
Ελάχιστα παιδιά λαμβάνουν την ανταμοιβή του ρίσκου να τα παρατήσουν όλα και να ασχοληθούν αποκλειστικά με το ποδόσφαιρο,κάνοντας μια μεγάλη μεταγραφή και εξασφαλίζοντας το υπόλοιπο της ζωής τους και της οικογένειας τους από οικονομικής πλευράς,αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι πετυχαίνουν το όνειρό τους και κάνουν το χόμπι τους επάγγελμα, που είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο επίτευγμα.
Μερικά παιδιά είναι τυχερά και αρκετά ταλαντούχα και καταφέρνουν να διαπρέψουν στο ποδόσφαιρο και στο σχολείο, ώστε να κατοχυρώνουν μια σχολή σε περίπτωση που δεν συνεχιστεί η ανοδική τους ποδοσφαιρική πορεία (πχ. τραυματισμός).
Αρκετά παιδιά παρατάνε τον ποδοσφαιρικό πρωταθλητισμό έστω στην τελευταία τάξη του λυκείου και καταφέρνουν και εξασφαλίζουν κι αυτά μια σχολή ώστε να έχουν στο μέλλον ένα επάγγελμα...
ΔΥΣΤΥΧΩΣ όμως η μεγαλύτερη πλειοψηφία των παιδιών παρατάνε το σχολείο και την υπόλοιπη ζωή τους από μικρή ηλικία και ασχολούνται αποκλειστικά με το ποδοσφαιρικό όνειρο...Συνήθως όμως για τους περισσότερους ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ μένει ένα ανεκπλήρωτο όνειρο καθώς όταν στοχεύει κάποιος Α' εθνική και καταλήγει πριν τα 20 του χρόνια να παίζει ερασιτεχνικά ή σε τοπικά πρωταθλήματα μαζί με άλλους που δεν έχουν θυσιάσει τίποτα και απλά κάνουν το χόμπι τους...μάλλον απέτυχε. Και τότε έρχονται στο προσκήνιο τα εξής ερωτήματα:
-Μήπως δεν άξιζαν όλα αυτά;
-Γιατί δεν με θέλουν στην πρώτη ομάδα, αφού ο ξένος παίκτης που έφεραν δεν είναι καλύτερός μου;
-Γιατί να πάθω σοβαρό τραυματισμό 1 μήνα πριν υπογράψω συμβόλαιο;
Πολλά ερωτήματα με ακόμα πιο πολλές απαντήσεις...
Κλείνοντας, σαν φοιτητής γυμναστικής ακαδημίας και παίκτης ποδοσφαίρου που έχω κάνει πρωταθλητισμό από τα 9 έως τα 19...που έχω κάνει αμέτρητες θυσίες, που έχω πάθει ρήξη χιαστού και πολλούς ακόμα τραυματισμούς σε κρίσιμες περιόδους για την καριέρα μου, έχω να δηλώσω πως όλοι οι γυμναστές και οι προπονητές πρέπει να βοηθούν τους γονείς να επιλέγουν από μια ποικιλία αθλημάτων για τα παιδιά τους και όποια και να είναι η επιλογή τους ΝΑ ΜΗΝ ΒΙΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ...Το ταλέντο είναι δύσκολο να το κρύψει κανείς και μην σας αγχώνει αυτό...Είναι σίγουρο πως ο MESSI και ο RONALDO θα πετύχαιναν σαν ποδοσφαιριστές σε όποια εποχή και να γεννιούνταν και σε όποιον πλανήτη, γιατί έχουν υπερβολικό ταλέντο και χάρισμα...όχι επειδή οι γονείς τους νοιάστηκαν παραπάνω από άλλους γονείς.
Τέλος, το ποδόσφαιρο θεωρώ πως δίκαια είναι ο βασιλιάς των σπορ καθώς έχει τους περισσότερους θεατές σε όλο τον κόσμο, έχει ενώσει λαούς, έχει σταματήσει πόλεμο για 48 ολόκληρες ώρες και δεν σταματά να χαρίζει αμέτρητες χαρές, συγκινήσεις και στιγμές διασκέδασης σε όλο τον κόσμο, κάθε στιγμή που περνάει. Μην ξεχνάμε όμως κάτι πολύ σημαντικό. ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ...
Πηγή
Άρης Γιάρας
Γυμαστής
