Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2017

Υποστολή σημαίας στην Ελε...

Ύστερα από 12 συναπτά έτη με τη φανέλα της Ελευθερούπολης ο Γιάννης Μπίνης πήρε την δύσκολη απόφαση να αλλάξει ποδοσφαιρική στέγη μετακομίζοντας στην γειτονική Κορωνίδα.

​Ο 27χρονος άσος έχει συνδέσει, αναμφίβολα, το όνομά του με την σύγχρονη ιστορία της Ελευθερούπολης. Γέννημα θρέμμα αυτής της ιστορικής συνοικίας της Ν. Ιωνίας, έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα το 2004 στο εφηβικό τμήμα της ομάδας. Δύο χρόνια αργότερα, μόλις σε ηλικία 17 ετών, έκανε το ντεμπούτο του με την αντρική ομάδα, για την οποία έμελλε να αποτελεί αναπόσπαστο μέλος για την επόμενη δεκαετία.
​
​Ο επί σειρά ετών αρχηγός της ομάδας, αγωνίστηκε σε όλες τις κατηγορίες της ΕΠΣΑ με την Ελευθερούπολη και έχει ζήσει πραγματικά τα πάντα με την κιτρινόμαυρη φανέλα. Χαρές και λύπες, ευχάριστες αλλά και δύσκολες στιγμές..

Πανηγύρισε δύο ανόδους (από την Γ' στη Β' και από την Β' στην Α' κατηγορία Αθηνών) αποτελώντας βασικό στέλεχος της ομάδας. Αξέχαστο θα μείνει το γκολ νίκης που έβαλε (ο μόλις 19 ετών τότε νεαρός αμυντικός) με αντίπαλο τον Νεοπεντελικό σε μια από τις τελευταίες αγωνιστικές του πρωταθλήματος, ένα γκολ που έδωσε 3 πολύτιμους βαθμούς στην επίτευξη της ανόδου στην Α' κατηγορία τη σεζόν 2008-09.
​

Πανηγυρισμοί για την άνοδο το 2009

Δημοσίευση στο ΦΩΣ για το χρυσό γκολ του Μπίνη

​Αλλά επειδή η μπάλα έχει και τα κάτω της (κυρίως αυτά) δεν έλειψαν και οι άσχημες στιγμές. Είδε την ομάδα να υποβιβάζεται στην Β' κατηγορία και να φτάνει, λίγα χρόνια πριν, να παλεύει για τη σωτηρία της. Σε αυτήν την δύσκολη στιγμή για την ομάδα όταν οι περισσότεροι εγκατέλειψαν, ο Γιάννης ήταν από τους λίγους που παρέμειναν και κλήθηκαν (για ακόμη μια φορά) να βγάλουν το φίδι απ' την τρύπα, όπως και έγινε...
​
Και στα εύκολα, αλλά κυρίως στα δύσκολα, ο Γιάννης Μπίνης ήταν πάντα εκεί, πιστός στρατιώτης, δεν εγκατάλειψε στιγμή την ομάδα. Χωρίς υπερβολή, η "ψυχάρα" της ομάδας όλα αυτά τα χρόνια, έβαζε χωρίς δεύτερη σκέψη τα πόδια του στη φωτιά, πραγματικός "σκύλος" στον αγωνιστικό χώρο "δάγκωνε" όποιον επιθετικό βρισκόταν μπροστά του. Αλλά και σωστός αρχηγός, δεν δημιούργησε ποτέ πρόβλημα, έβαζε πάντα την ομάδα πάνω από τον εαυτό του.
​
Δυστυχώς, τη φετινή σεζόν δεν πήρε τις ευκαιρίες που άξιζε με αποτέλεσμα να επιλέξει να χωρίσουν οι δρόμοι τους (ελπίζουμε προσωρινά) με την Ελευθερούπολη. Μια πάρα πολύ δύσκολη απόφαση, καθώς το γήπεδο της Ν. Ιωνίας είχε γίνει για εκείνον το δεύτερο σπίτι του. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι ο πατέρας του ο αείμνηστος Στελάρας (διετέλεσε επί χρόνια φροντιστής της ομάδας), ήταν από τους ανθρώπους που αγαπούσε και πόναγε την ομάδα όσο λίγοι. Είναι εύκολο, λοιπόν, να αναλογιστεί κανείς το πόσο μεγάλο κεφάλαιο αποτελεί για τον Γιάννη η Ελευθερούπολη...

Γιάννη το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για όσα έχεις προσφέρει στην ομάδα είναι πολύ λίγο...

Καλή τύχη στην νέα σου προσπάθεια και εις το επανιδείν!
​

---